Пошук

Мітрапаліт Мінскі і Заслаўскі Веніямін, Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі, прыняў удзел у першым у 2021 годзе пасяджэнні Свяшчэннага Сінода

13 красавіка 2021

13 красавіка ў Троннай зале Патрыяршай і Сінадальнай рэзідэнцыі ў Данілавым манастыры ў Маскве Патрыярх Маскоўскі і ўсяе Русі Кірыл узначаліў першае ў 2021 годзе пасяджэнне Свяшчэннага Сінода Рускай Праваслаўнай Царквы.

Пастаяннымі членамі Свяшчэннага Сінода з'яўляюцца: мітрапаліт Кіеўскі і ўсяе Украіны Ануфрый; мітрапаліт Круціцкі і Каломенскі Ювеналій; мітрапаліт Кішынёўскі і ўсяе Малдовы Уладзімір; мітрапаліт Астанайскі і Казахстанскі Аляксандр, кіраўнік Мітрапалічай акругі ў Рэспубліцы Казахстан; мітрапаліт Ташкенцкі і Узбекістанскі Вікенцій, кіраўнік Сярэднеазіяцкай мітрапалічай акругі; мітрапаліт Санкт-Пецярбургскі і Ладажскі Варсанофій; мітрапаліт Валакаламскі Іларыён, старшыня Аддзела знешніх царкоўных сувязяў Маскоўскага Патрыярхату; мітрапаліт Мінскі і Заслаўскі Веніямін, Патрыяршы Экзарх усяе Беларусі; мітрапаліт Васкрасенскі Дыянісій, кіраўнік спраў Маскоўскай Патрыярхіі.

Для ўдзелу ў летняй сесіі (сакавік-жнівень) 2021 года запрошаны: мітрапаліт Талінскі і ўсяе Эстоніі Яўгеній; мітрапаліт Валгаградскі і Камышынскі Фёдар; епіскап Лыскаўскі і Лукаянаўскі Сілуан; епіскап Мінусінскі і Курагінскі Ніканор; епіскап Ніжнетагільскі і Неўянскі Аляксій.

Перад пачаткам пасяджэння Свяцейшы Патрыярх звярнуўся да членаў Сінода з уступным словам:

«Вітаю ўсіх членаў Свяшчэннага Сінода.

Спадзяюся, усе мы з разуменнем ставімся да таго, што нават пасяджэнне Свяшчэннага Сінода суправаджаецца нашэннем павязак. Сапраўды, народ наш і ўсе мы праходзім праз няпростыя выпрабаванні, звязаныя з распаўсюджваннем віруснай інфекцыі, — і не толькі краіна наша, не толькі краіны — на якіх распасціраецца пастырскае акармленне Рускай Праваслаўнай Царквы, але і ўвесь свет.

Тое, што цяпер мае месца, — сапраўды пандэмія, у тым сэнсе, што ўсюды, паўсюль прысутнічае гэтая інфекцыя. Таму мяркую, што меры, якія тычацца наведвання храмаў, былі прынятыя Свяшчэннаначаллем Рускай Праваслаўнай Царквы своечасова, і гэта прадухіліла з'явіўшуюся тэндэнцыю вінаваціць, як нярэдка бывае, Царкву ў тым, што яна з'яўляецца крыніцай распаўсюджвання інфекцыі. Рэгламентуецца наведванне набажэнстваў, вернікі адпаведным чынам размяркоўваюцца па плошчы храмаў, прадпісваецца нашэнне масак і асаблівы спосаб прычашчэння. Вядома, заўсёды ёсць людзі незадаволеныя, хтосьці падвяргае крытыцы меры па прадухіленні распаўсюджвання інфекцыі, але абсалютная большасць ставіцца да прынятых мерам з разуменнем.

Мы ні ў якім выпадку не падвяргаем сумневу гаючую сілу Святых Хрыстовых Таін! І доказам служыць тая акалічнасць, што пасля прычашчэння нашы дыяканы спажываюць Святыя Дары з агульнай Чашы, і ні адзін з іх не захварэў і ніколі не захварэе. А там, дзе няма дыяканаў, — святары, у тым ліку ваш недастойны Патрыярх і Прадстаяцель, калі здзяйсняе Бажэственную літургію ў сваім крыжовым храме. Там таксама ёсць паства, якая прычашчаецца, і пасля Бажэственнай літургіі, паколькі я служу без дыякана, я спажываю Святыя Дары без усялякага сумнення, з поўнай упэўненасцю ў тым, што, прычашчаючыся Цела і Крыві Хрыстовай, мы прычашчаемся вялікай святыні, якая не падзвержана ніякай інфекцыі, ніякаму злу, таму што гэта ёсць Святыня, Якая даецца святым.

Мяркую, нам яшчэ трэба прайсці нейкі шлях, звязаны з абмежаваннямі. Выпрацоўваюцца новыя мадэлі пастырскай працы з людзьмі. З удзячнасцю хацеў бы адзначыць ахвярнае служэнне нашых пастыраў у бальніцах, у тым ліку ў інфекцыйных аддзяленнях, пастырскае акармленне хворых ковідам. Ёсць і страты сярод духавенства — я пра гэта ўжо казаў публічна, і мы спявалі «Вечную памяць» на адным з пасяджэнняў Вышэйшага Царкоўнага Савета. Захоўваю ў удзячнай памяці подзвіг нашых святароў, якія былі верныя свайму пакліканню, — не пабаяліся інфекцыі, не пабаяліся страху смяротнага і да канца выканалі свой пастырскі абавязак. Вечная ім памяць.

Спадзяюся, гэтая цяжкая спакуса пройдзе, і Царква, народ, нашы краіны вернуцца да жыцця, якое не будзе азмрочвацца распаўсюджваннем небяспечнай інфекцыі. Але досвед, праз які мы прайшлі, мяркую, усіх нас узбагаціў. Ён дапамог нам зразумець найвялікшае шчасце, якое кожны з нас мае, удзельнічаючы ў набажэнстве ў храме, напоўненым народам. Калі сёння ў многіх месцах абмежавана наведванне храмаў і яны выглядаюць паўпустымі, сэрца сціскаецца ад гэтай карціны, але разумееш, што і гэты вопыт, мабыць, патрэбны. Таму што да ўсяго прывыкаеш, асабліва да добрага, і калі сутыкаешся з цяжкасцямі, то з большай сілай дзякуеш Госпаду за тую ласку, якую Ён даруе нам, калі мы ўсе разам, усе нашы абшчыны можам наведваць храмы, не падвяргаючыся ніякім абмежаванням, маліцца і прычашчацца Святых Хрыстовых Таін.

Браты, будзем працягваць нашы малітвы і нашы працы, строга выконваючы ўсе неабходныя санітарныя прадпісанні і падтрымліваючы ў выкананні гэтых прадпісанняў наш народ, з тым каб са спадзяваннем на волю Божую імкнуцца да таго часу, калі гэта выпрабаванне спыніцца і мы зноў зможам здзяйсняць богаслужэнні так, як гэта прынята ў нашай Царкве, і сведчыць аб міласці Божай, якая будзе несумненна яўлена заканчэннем пандэміі і надыходам мірнага і спакойнага часу. Аб гэтым сёння нашы малітвы».

Патрыярхія.ру/Church.by