Пошук

Выйшаў новы нумар часопіса «Врата Небесные»

20 чэрвеня 2019

Асноўныя тэмы чэрвеньскага нумара часопіса «Врата Небесные»: вялікі дзень Пяцідзесятніцы; якія бываюць іконы Святой Тройцы і чаму абраз Рублёва — найлепшы; розніца ў вывучэнні Свяшчэннага Пісання ў праваслаўных і пратэстантаў; першае беларускае сястрыцтва; акіян — як адно з цудаў Прамудрасці Божай.

На духоўна-асветніцкі часопіс можна аформіць падпіску з любога месяца ва ўсіх паштовых аддзяленнях Рэспублікі Беларусь.

Індэксы падпіскі: індывідуальны — 01058, ведамасны — 010582.

Сайты партнёраў часопіса: vrataby.com і deiverbo.com.

Чытайце ў № 6, 2019:

Бабуля

Апавяданне Кіры ПАЗДНЯЕВАЙ — гэта заклік часцей успамінаць пра нашых родных і блізкіх, якія пайшлі ў іншы свет. Прычым не толькі ў дні асаблівага памінання памерлых, але і ў любы іншы дзень: «"Спакоем вее ад напоўненых засекаў, заснуўшых авечак, складзенай бялізны, ад добрасумленна зробленай справы, якая стала падарункам Госпаду". Я зачаравана перачытвала гэтыя радкі Экзюперы зноў і зноў, спрабуючы пракрасціся ў кожнае слова. Здавалася, у гэтых словах нейкі выратавальны сакрэт, якога я не ведала, а, можа, які забылася. Ад іх веяла цішынёй, шчасцем, мірнай мудрасцю, а перад вачыма стаяла бабуля, уся ў промнях залатога сонца, расхіначы велізарныя цяжкія аканіцы…»

Без спасылак і цытат?

«Адраджэнне практыкі біблейскіх гутарак або гурткоў на прыходах адбываецца некалькі хаатычна, так што прапануюцца часам зусім розныя формы, і адносна некаторых узнікла збянтэжанасць», — піша іерэй Георгій Максімаў. А таксама тлумачыць, па якіх прычынах для праваслаўных абшчын непрымальная і блізкая да пратэстантызму методыка «якая, акрамя правіла «не прапаведаваць», уключае яшчэ і такія: «Без спасылак і цытат ... казаць усё, што прыходзіць на сэрца... усе, хто разважаюць, роўныя незалежна ад статусу, звання або адукацыі... не крытыкаваць выказванні іншых нават ўнутрана».

Пратэстантызм

У матэрыяле праваслаўнай інтэрнэт-энцыклапедыі «АЗБУКА ВЕРЫ» коратка выкладзена гісторыя ўзнікнення, веравучальныя тэзісы, напрамкі, формы і плыні рэлігійных суполак, аб'яднаных агульным найменнем — пратэстанцкія.

Нетрадыцыйнае ў традыцыйным

Секты ўнутры Царквы? Як такое можа быць? Калі пратэстантаў можна досыць выразна адрозніць ад праваслаўных, то ўнутрыцаркоўнае сяктанцтва — гэта асаблівая з'ява, у якой разабрацца вельмі складана. Асаблівасці нездаровай, паталагічнай рэлігійнасці людзей, якія «шчыра лічаць сябе праваслаўнымі, рэгулярна ўдзельнічаюць у таінствах Царквы, але, тым не менш, няправільна разумеюць вучэнне Царквы», апісвае ў сваёй манаграфіі «Нетрадыцыйная рэлігійнасць: Узнікненне і міграцыя» загадчык кафедры апалагетыкі МінДА Уладзімір Марціновіч.

Дары Святога Духа

Слова іерэя Канстанціна КАМЫШАНАВА пра свята Пяцідзесятніцы, пра яго сутнасць і змест: «Спачатку Сын Божы прайшоў стадыі, якія дэманструюць ачышчэнне чалавечай існасці і прысвячэнне яго Богу: Нараджэнне, Абрэзанне, Стрэчанне, Хрышчэнне. Затым ідуць падзеі, якія маюць дачыненне да духоўнага складніка чалавека: Праабражэнне, Уваскрасенне, Пасха і Узнясенне.

Бог стварыў гэты свет не дзеля нашай святочнай службы, трапароў, кандакоў і ікасаў. Не дзеля канону на кветках. А для таго, каб нас сабраць усіх разам, падзяліць з намі агапу і злучыцца намі з Сабой у адно цэлае містычнае цела — Царкву».

«Правільна» або «мэтазгодна»?

Адказы на пытанні Маскоўскай інтэлігенцыі мітрапаліта Суражскага Антонія (Блюма): «Я памятаю, прыйшоў да мяне малады чалавек і спытаў: "Кім мне быць — лекарам ці святаром?" Я сказаў: «Важней, якім ты будзеш лекарам і якім святаром». Часта нам здаецца, што ў Бога ёсць толькі адзін магчымы варыянт выбару, і калі мы абярэм не тое, што Ён хоча, то зробім нешта непапраўнае і знявечым яго план. Я думаю, што ў Бога мноства магчымасцяў у кожным выпадку. Толькі вось з якой чысцінёй сэрца, з якой унутранай праўдай мы здзяйсняем учынкі — гэта важней".

Быць глыбей

«Напэўна ведаў Творца, што чалавек і на Эверэст забярэцца, і ў Марыянскую ўпадзіну нырне, што будзе цікавіцца, шукаць і даследаваць. Што прыстасуецца, выдумае ўсякія тэхнічныя вынаходніцтвы для жыцця ў воднай стыхіі, якая не для яго, зусім не для яго прыгатаваная.

І, Божа мой, якую ж прыгажосць стварыў Ты ў бязмерных, патаемных глыбінях акіяна!» — піша пра свае ўражанні пасля апускання пад ваду з аквалангам Алена НАСЛЕДЫШАВА. «Для каго гэты раскошны карнавал? Няўжо толькі для чалавека? Але хто з бязмоўных стварэнняў здольны ацаніць і зразумець гэта? Толькі чалавек!.. Ён хоча пазнаваць. Гэтая прага, гэтая спакуса ў ім невынішчальная. І, мяркуючы па ўсім, Дрэва пазнання расце не толькі ў Эдэме, але і пад вадой, у каралавым раі».

Ля мора

Хто з нас не любіць адпачываць каля мора! Але ці наведвалі нас калі-небудзь думкі пра мора, падобныя тым, якія чытаем у вядомага рускага філосафа Івана ІЛЬІНА?

«Мне было дазволена зірнуць у гэтыя таемныя нетры быцця, закрануць тыя месцы, дзе мы ўсе жылі некалі ў даверлівай нявіннасці, дзе нас і дагэтуль чакаюць Божае прабачэнне і Божая любоў... і з таго часу я нашу ў сэрцы непахісную ўпэўненасць, што ўсе пакуты чалавека асэнсаваныя і неабходныя; што ён павінен выпакутаваць сабе свабоднае і цэласнае вяртанне да Бога; і што ўсіх нас чакае любоўнае прабачэнне, дабратворнае покрыва, ацаленне да нявіннасці і мудрасць блажэннага сузірання…»

Няправедны домаўпраўнік

Прытча аб няправедным домаўпраўніку (Лк. 16:1-14) у шэрагу ўсіх прамоў Гасподніх займае асаблівае становішча. Складальнікі не толькі паданняў аб зямным жыцці Хрыста Спасіцеля, але нават спецыяльных тлумачэнняў Евангелля звычайна імкнуцца абыйсці яе маўчаннем як цёмную і выключную па сваім змесце. Ворагі ж Царквы Хрыстовай, спрабуючы зняважыць годнасць нашага Бажэственнага Вучыцеля, наўмысна ставілі гэтую прытчу на пярэдні план як у вышэйшай ступені няўдалую, недарэчную і нават маральна неабгрунтаваную. Тлумачэнне архіепіскапа Лолія (ЮР'ЕЎСКАГА) дапаможа ўбачыць гэтую дзіўную прытчу зусім у іншым святле…

Першае беларускае сястрыцтва

Доўгія гады пасля падзей 1917-га і бязлітаснага знішчэння ўсяго, што нагадвала новай атэістычнай краіне аб яе хрысціянскіх каранях, людзі не маглі адкрыта вызнаваць сваю веру і, тым больш, не маглі сведчыць пра яе, здзяйсняючы справы міласэрнасці. На шырокай тэрыторыі савецкай дзяржавы былі ліквідаваныя ўсе праваслаўныя дабрачынныя арганізацыі.

Толькі ў канцы 1988 года, калі ў атмасферы палітычнага жыцця Савецкага Саюза намеціліся сур'ёзныя перамены і шырокі рэзананс набыла знакавая дата 1000-годдзя Хрышчэння Русі, у Беларусі з'явілася першая сястрыцтва міласэрнасці. У матэрыяле Алены БУКШЫ апавяданне пра сястрыцтва ў гонар святой праведнай Сафіі Слуцкай.

Толькі два словы: выратуй, Госпадзе!

У 1941 годзе акупацыйныя ўлады нацысцкай Германіі на захопленай імі тэрыторыі Беларусі дазволілі адкрываць храмы і аднаўляць у іх богаслужэнні. У Полацку першыя службы прайшлі ў Спаса-Праабражэнскай царкве Ефрасіннеўскага манастыра. Здзяйсняў іх святар Іаан Сакалоўскі. Пра дзіўны лёс шматпакутнага, але бясконца цвёрдага ў веры і любімага народам пастыра піша ў сваёй кнізе «Но печаль ваша в радость будет» протаіерэй Фёдар КРЫВАНОС.

Найвялікшы святы ХХ стагоддзя

2 ліпеня святкуецца памяць свяціцеля Іаана (Максімовіча), архіепіскап Шанхайскага і Сан-Францыскага, які адышоў да Госпада ў 1966 годзе. Аб жыццёвым шляху, выпадках цудоўнай дапамогі і мошчах уладыкі, якія захоўваюцца ў праваслаўным кафедральным саборы горада Сан-Францыска, у матэрыяле Яўгена Роўза (пазней іераманаха Серафіма) і протаіерэя Пятра ПЕРАКРОСТАВА.

Перад абразом Святой Троіцы

Прафесар Барыс РАУШЭНБАХ падрабязна і ўдумліва разглядае пытанне паўнаты выказвання Троічнага догмату ў праваслаўных абразах. Спачатку аўтар звяртаецца «да найвышэйшага дасягнення ў справе такога выказвання — іконы Троіцы прападобнага Андрэя Рублёва» і пераходзіць да аналізу недахопаў папярэдніх і наступных тыпаў ікон Новазапаветнай Троіцы, якія вядомыя пад назвай «Сапрастолле» і «Айчына».

Deiverbo.com / Church.by