Пошук

Здзейснена Бажэственная літургія ў адселенай вёсцы Белая Сарока, якая знаходзіцца ў 11 км ад Чарнобыльскай АЭС

13 жніўня 2021

11 жніўня 2021 года, у дзень, калі Праваслаўная Царква святкуе нараджэнне свяціцеля Мікалая, архіепіскапа Мір Лікійскіх, Цудатворца, па блаславенню епіскапа Тураўскага і Мазырскага Леаніда выконваючы абавязкі благачыннага Хойніцкай акругі, настаяцель прыхода храма Праабражэння Гасподняга ў вёсцы Сялец Брагінскага раёна іерэй Расціслаў Бандарэнка здзейсніў Бажэственную літургію ў адселенай у выніку аварыі на ЧАЭС вёсцы Белая Сарока Нараўлянскага раёна. Набажэнства было здзейснена на месцы спаленага 21 лістапада 1943 года Нікольскага храма.

Вёска Белая Сарока знаходзіцца на мяжы Палескага дзяржаўнага радыяцыйна-экалагічнага запаведніка і Украіны. Адлегласць да Чарнобыльскай АЭС складае каля 11 км.

Перад пачаткам Бажэственнай літургіі іерэй Расціслаў здзейсніў малебен з чытаннем акафіста свяціцелю Мікалаю Цудатворцу.

Літургічныя спевы выканаў хор пад кіраўніцтвам Святланы Бандарэнка.

Падчас набажэнства былі ўзнесены асаблівыя малітоўныя прашэнні аб дараванні міру беларускаму народу і аб спыненні распаўсюджвання шкоднай пошасці.

Таксама ўзносіліся малітвы аб спачылых святарах, якія неслі тут сваё пастырскае служэнне з 1791 па 1934 гады.

Прысутныя на богаслужэнні паломнікі прычасціліся Святых Хрыстовых Тайн, а затым працягнулі братэрскую размову за трапезай.

Наведванне вёскі Белая Сарока ў адзін са жнівеньскіх або вераснёўскіх дзён для здзяйснення богаслужэння стала добрай штогадовай традыцыяй. У 2019 годзе Белую Сароку наведваў епіскап Тураўскі і Мазырскі Леанід. Да гэтага апошняе архірэйскае набажэнства здзяйснялася тут толькі ў 1913 годзе свяшчэннамучанікам Мітрафанам (Краснапольскім), архіепіскапам Астраханскім (які з'яўляўся з лістапада 1912 года па ліпень 1916 года епіскапам Мінскім і Тураўскім).

Стараннямі неабыякавых да гісторыі і тых жыхароў Нараўлянскага раёна, што любяць свяціцеля Мікалая, пры дапамозе кіраўніцтва і работнікаў Палескага дзяржаўнага радыяцыйна-экалагічнага запаведніка на месцы прастола былога Нікольскага храма быў усталяваны паклонны крыж з абразом свяціцеля Мікалая Цудатворца і адкрыта капліца.

* * *

Паводле падання, запісанага ў канцы XVIII стагоддзя мясцовым святаром Георгіем Драганіцкім, і сабраных гістарычных дадзеных, у глыбокай старажытнасці ў Белай Сароцы быў манастыр, знішчаны пасля пажарам у выніку адной з войнаў. Пасля сяляне знайшлі на грушавым дрэве ацалелы ў агні абраз свяціцеля і Цудатворца Мікалая, які раней знаходзіўся ў храме абіцелі. На месцы з'яўлення была пабудавана капліца, дзе была ўстаноўлена яўленая ікона. Пасля на сродкі вылечанага ад слепаты купца была збудавана вялікая па памерах капліца з алтаром, якая знаходзілася ў падпарадкаванні Кіева-Пячэрскай Лаўры. Да пачатку XVIII стагоддзя наяўныя на тэрыторыі Рачэ Паспалітай валоданні Лаўры былі перададзены ўніяцкім мітрапалітам. У гэты час у Белай Сароцы ўжо меўся храм з двума прастоламі: Успення Прасвятой Багародзіцы і свяціцеля Мікалая Цудатворца. Прызначаная ўніятамі каля 1750 г. камісія прызнала абраз свяціцеля цудатворным, а дзейны тады мітрапаліт Фларыян Грабніцкі з павагі да гэтага святога месца, і прыняўшы пад увагу ўзмоцненую просьбу жыхароў вёскі Даўлядаў, благаславіў гэтае месца і дазволіў пабудаваць на месцы старой царквы Мікалаеўскую прыходскую царкву. У 1795 годзе прыход уз'яднаўся з Праваслаўем. У 1845 годзе ў выніку разбуральнай паводкі ракі Прыпяць сяло Белая Сарока было змыта, а жыхары пераселены памешчыкам Горватам ў Барбараў. Храм цудам ацалеў. Пасля жыхары былі вернуты, але паселены на значнай адлегласці ад храма. Паселішча атрымала назву Новая Белая Сарока. У 1868 годзе туды ж перанеслі і царкву. Пры перанясенні будынак храма было істотна павялічаны, па баках зладзілі прыдзелы ў гонар апостала і евангеліста Іаана Багаслова і дабравернага князя Аляксандра Неўскага. Цуды ад іконы свяціцеля прыцягвалі мноства паломнікаў. Так, у пачатку ХХ-га стагоддзя на набажэнства 22 мая збіралася больш за тры тысячы вернікаў. З навакольных парафій ладзіліся хрэсныя хады. У 1935 годзе храм зачынілі і апаганілі. Лёс цудатворнага абраза невядомы. Падчас Вялікай Айчыннай вайны прыход аднавіў сваю дзейнасць, але ненадоўга — 21 лістапада 1943 года падчас баёў па вызваленні Нараўляншчыны ён быў спалены. У 1986 годзе ў выніку аварыі на ЧАЭС жыхары вёскі былі адселены.

Тураўская епархія/Church.by