Пошук

Епіскап Барысаўскі і Мар'інагорскі Веніямін асвяціў крыж і купал для храма, які будуецца ў Азярыцкай Слабадзе

14 мая 2017

Як толькі епіскап Барысаўскі і Мар'інагорскі прыбыў, яго сустрэлі стараста Міхаіл Уладзіміравіч Няхайчык з хлебам-соллю і выхаванцы нядзельнай школы, якая дзейнічае пры храме. Яны ў вершаванай форме павіталі праасвяшчэннага. Карыстаючыся выпадкам, уладыка Веніямін вырашыў на месцы праэкзаменаваць рабят бліц-апытаннем на прадмет валодання пасхальнай тэматыкай. Нягледзячы на лёгкую неспадзяванасць, дзеці справіліся з выпрабаваннем. Уладыка Веніямін, задаволены адказамі рабят, пажадаў ім поспехаў не толькі ў нядзельнай, але і ў агульнаадукацыйнай школе. Ён таксама звярнуў увагу, што навучанне ў школе не абмяжоўваецца паспяховасцю ў інтэлектуальным развіцці, таксама трэба імкнуцца быць развітым культурна і маральна.

Затым пры зборы веруючага народа быў здзейснены сам чын асвячэння крыжа, на якім прысутнічала духавенства Барысаўскай епархіі ў ліку якога былі благачынны Жодзінскай царкоўнай акругі, настаяцель храма іконы Божай Маці «Збавіцельніца» протаіерэй Мікалай Цюцюннікаў; благачынны Смалявіцкай царкоўнай акругі, настаяцель прыхода храма Пакрова Прасвятой Багародзіцы ў Азярыцкай Слабадзе іерэй Іаан Ясюкевіч. Дыяканскі чын узначаліў айцец Уладзімір Букштуновіч.

На набажэнстве таксама прысутнічалі і ганаровыя госці, якім таксама неабыякавае жыццё прыхода: намеснік старшыні Смалявіцкага раённага выканаўчага камітэта Аляксандр Віктаравіч Шлыкаў, дырэктар прыватнага ўнітарнага прадпрыемства «Азярыцкі-Агра» Ніна Вікенцьеўна Жалязнова, член Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, Петрашкевіч Андрэй Аляксандравіч, былы прэс-сакратар мітрапаліта Філарэта і дырэктар ІП ЗАТ «Слаўнафтахім» Бруеў Іван Аляксандравіч.

Пасля асвячэння ўладыка Веніямін звярнуўся да прысутных: «Усталяванне крыжа наогул, а тым больш на царкве мае глыбокі сэнс. Крыж – зброя нашага выратавання. Звярніце ўвагу. Мы здзяйсняем спеў «Кресту Твоему поклоняемся Владыко и святое воскресение Твое славим» заўсёды асаблівым, сумна-урачыстым напевам. Часткова таму, што звычайна спяваецца яно ў посныя дні — або Вялікім постам, або ў дні Уздзвіжання Пачэснага Жыватворнага Крыжа Гасподняга, або на Вынясенне дрэва святога Крыжа. Збольшага – каб прымусіць нас задумацца аб тым, якім чынам здзейснілася справа нашага выратавання. У дні ж велікодныя гэты спеў гучыць зусім па-іншаму, калі ўсё зло пераадольваецца радасцю, урачыстасцю з урачыстасцяў, якая напаўняе душу кожнага чалавека».

«Хай жа вось гэты крыж, які ўвянчае званіцу, будзе добрым знакам для ўсіх, хто тут праходзіць і праязджае, і страшным для усякай адваротнай сілы. І няхай гэты храм крок за крокам, вялікімі працамі створаны, завершыцца з Божай дапамогай і падтрымкай людзей набожных, якія жадаюць хутчэйшага ўсталявання храма ва ўсёй красе і паўнаце» — пажадаў уладыка.

Звяртаючыся да айца Іаана, уладыка Веніямін падкрэсліў: «Асаблівыя словы падзякі хочацца сказаць айцу настаяцелю. Які, нягледзячы на цяжкасці цяперашняй сітуацыі, зладзіў сапраўдную ўрачыстасць. Не кожны ўсведамляе, якіх перажыванняў, клопатаў, намаганняў каштавала яму зрабіць усё гэта».

Таксама уладыка выказаў надзею на тое, што працамі айца настаяцеля і з дапамогай прыхаджан і людзей неабыякавых храм уладкуецца, а ўсе іншыя будуць аб гэтым маліцца і, хто мае магчымасць, дапамагаць. Ён дадаў, што ў гэтым годзе спаўняецца 245 гадоў прыходу, які перажываў цяжкія, сумныя часы. Быў час, калі ён быў ліквідаваны; але важна, што цяпер абнаўляецца жыццё парафіі, з цяжкасцю, крок за крокам, але рухаецца наперад і чакаецца гэтаму добрае завяршэнне па міласці Хрыста, ўваскрэсшага з мёртвых і падараваўшага радасць ўсяму Сусвету. Завяршыў іерарх сваё павучальнае слова архіпастырскім благаславеннем.

У зваротным слове настаяцель прыхода а. Іаан Ясюкевіч падзякаваў уладыку за ўвагу да абшчыны, за пастаянную малітоўную і маральную падтрымку.

Ён распавёў, як пасля  асвячэння цэнтральнага купала храма ў мінулым годзе восенню, людзі выказалі жаданне збудаваць купал і над званіцай. І, нягледзячы на сур'ёзныя выдаткі, без якіх, як вядома, не абыходзіцца ні адно будаўніцтва, сіламі абшчыны быў падрыхтаваны да асвячэння і сённяшні купал з крыжам. Айцец настаяцель ацаніў працы кожнага прысутнага, незалежна ад іх характару – матэрыяльнага, фізічнага або малітоўнага.

Айцец Іаан заўважыў, што акрамя 245-годдзя прыхода жыхары Азярыцкай Слабады адзначаюць таксама ў гэтым годзе 25-годдзе аднаўлення абшчыны. Ужо чвэрць стагоддзя прайшло, як па благаславенню мітрапаліта Філарэта (цяпер Ганаровага Патрыяршага Экзарха) здабыў другое жыццё прыход у мясцовым паселішчы.

Святар падзяліўся назіраннем пра аб'яднаўчую сіле сумеснай працы на карысць храма. Вельмі доўга ён, пакінуўшы родную Вілейку, не мог звыкнуцца з новымі месцамі і новымі людзьмі. Але сумесныя клопаты аб добраўпарадкаванні царквы з'ядналі ўсіх і зраднілі бацюшку і прыхаджан, якія заўважылі, як пастыр у дачыненні да гэтых чужых яму людзей, пачаў выкарыстоўваць слова «нашы» і «мае», якіх ён да гэтага сабе не дазваляў: «Я нарэшце стаў Азярыцкую Слабаду ўспрымаць як свой прыход і жыхароў Азярыцкай Слабады як сваіх людзей... Зараз усе тут прысутныя мне сталі блізкімі. Усе тут прысутныя мне сталі роднымі...»

Усе ўсведамляюць, як шмат клопатаў наперадзе — яшчэ вельмі многае трэба зрабіць. Але святар выказаў надзею на дапамогу Божую і ўпэўненасць: «...што Гасподзь дасць нам сілы зрабіць тое, што мы задумалі ў Азярыцкай Слабадзе на такім знакавым скрыжаванні, па дарозе на аэрапорт каля Кургана Славы. Павінен быць гэты храм сапраўды велічным, павінен быць гэты храм нейкім (прабач мяне Госпадзі за дзёрзкасць) тварам нашай духоўнай Беларусі, не пабаюся так сказаць».

13 мая – гэта дзень памяці свяціцеля Ігнація (Бранчанінава), епіскапа Каўказскага і Чарнаморскага – нагадаў айцец Іаан і паднёс ад прыхода ў дар уладыку Веніяміну 8-томны збор твораў свяціцеля. Скончылася ўсё мерапрыемства тым – дзеля чаго ўсе і сабраліся – устанаўленнем крыжа на званіцу.

Сhurch.by