Пошук

У Мазыр будзе прынесена адна з галоўных святынь Палескага краю — цудатворная ікона Божай Маці «Юравіцкая-Міласэрная»

26 жніўня 2021

Па благаславенню епіскапа Тураўскага і Мазырскага Леаніда 1 верасня 2021 года ў кафедральны сабор святога Архангела Міхаіла ў горадзе Мазыры будзе прынесена з Юравіцкага мужчынскага манастыра Нараджэння Багародзіцы адна з галоўных святынь Палескага краю — ікона Божай Маці, іменаваная «Юравіцкая-Міласэрная».

Цудатворны абраз будзе знаходзіцца ў кафедральным саборы да 12 верасня 2021 года. Пакланіцца святыні можна будзе штодня з 7:30 да 19:30.

* * * *

Святкаванне ў гонар адной з самых шануемых беларускіх святынь — іконы Божай Маці «Юравіцкая-Міласэрная» здзяйсняецца 13 верасня.

Юравіцкі абраз, выкананы ў царкоўна-мастацкім стылі «Маці Божая Адзігітрыя», паводле заключэння экспертнай камісіі мастацтвазнаўцаў, быў напісаны ў пачатку XVII стагоддзя ў Беларусі.

Счарнелы ад часу старажытны абраз Маці Божай Юравіцкай, які больш за 350 гадоў быў захавальнікам усяго Мазырскага Палесся зусім выпадкова быў здабыты ў Юравічах, у склепе разбуранага пры Хрушчове манастыра. А 13 верасня 2006 года, пасля экспертных і рэстаўрацыйных работ, абраз хрэсным ходам з Мазыра была дастаўлены ў Юравіцкі Багародзіцкі манастыр.

Юравіцкая цудатворная ікона Божай Маці «Міласэрная» здаўна любімая жыхарамі ўсяго Мазырскага Палесся як заступніца ў няшчасцях і апякунка ў жыццёвых цяжкасцях. У сяле Юравічы і ваколіцах па гэты дзень ходзіць легенда з мясцовага жыцця (якая абапіраецца на юрыдычныя акты і гістарычныя факты).

Прыкладна да пачатку 1860-х гадоў у бліжэйшай вёсцы памёр стары, добры пан, і гаспадарыць сюды прыбыў з Пецярбурга яго сын — малады азартны гулец у карты. У гэтага адстаўнога гусара былі цалкам характэрныя для тых часоў паняцці аб гонару і годнасці: картачны доўг — гэта святое, яго трэба альбо аддаваць, альбо пускаць сабе кулю ў лоб. Дзеля таго, каб аддаць картачны доўг, у сялян адбіралася ўсё выгадаванае збожжа і ні ў чым не вінаватыя людзі выракаліся на галодную смерць.

Давёў малады пан сваіх прыгонных да апошняй стадыі адчаю: восень, а хлеба няма не толькі на пасяўную, але і на будучую зіму. Увесь ураджай сышоў у аплату картачных даўгоў пана.

Сабралі сяляне апошнія грошы і пайшлі пешшу ў Юравічы, да Міласэрнай Заступніцы, Юравіцкай іконы Божай Маці. Купілі вялікую свечку і запальвалі яе перад абразом Царыцы Нябеснай, і ўсе маліліся, пакуль гарэла свечка.

А ў гэты самы час іх шалапутны пан быў у гасцях у суседа — памешчыка разумнага, веруючага і прыстойнага. Памешчык гэты, паводле запаведзі Царквы, зроду не браў у рукі карт, а тут раптам нейкі ўладны голас стаў яму дыктаваць: сядай і гуляй са сваім госцем! І пасля некалькіх раздач калоды згалелая вёска з пашамі, лясамі і земляробамі перайшла ва ўласнасць гаспадарлівага і добрага да сваіх сялянам памешчыка.

Магчыма, менавіта з тых часоў Юравіцкі абраз Божай Маці «Міласэрная» стаў няўхільна шанавацца як святыня, малітва перад якой дапамагае перажыць цяжкія часы: неўраджаі, акупацыю, асабістыя жыццёвыя нягоды. Каб узнесці свае хадайніцтвы да Царыцы Нябеснай перад Яе абразом, праваслаўныя вернікі прыязджаюць у мужчынскі манастыр Нараджэння Найсвяцейшай Багародзіцы, які размешчаны ў старажытным сяле Юравічы амаль на стыку межаў трох дзяржаў — Беларусі, Расіі і Украіны.

Тураўская епархія/Church.by